LAATSTE NIEUWTJES

Dit jaar wordt mijn ticket van Parijs naar Ouagadougou en terug door de firma Henkelman (vacuum systems) uit ´s-Hertogenbosch gesponsord.

Ik wist niet eens wie dat waren, maar Stefan Harleman die wel eens in September Rosmalen komt, had afgelopen januari tegen Otto gezegd dat ik hem moest bellen tegen de tijd dat ik weer zou vertrekken.

3 weken geleden heb ik die dus met lood in mijn schoenen gebeld, ik ken de man helemaal niet en dacht dat hij zijn belofte aan Otto al vergeten zou zijn.

Maar hij wilde mijn reis nog steeds sponsoren en bij ´Bottles en Bites´ onder het genot van een drankje is alles geregeld.

Hierdoor hoef ik nog maar 450,00 euro zelf bij mijn reis te leggen.

Hartelijk bedankt!!!                           www.henkelman.com/nl

Parijs - Ouagadougou

 Ouagadougou – Parijs

Een van mijn grootste en trouwste sponsors, die graag onbekend wil blijven heeft ook dit jaar weer 1000,00 euro gesponsord voor mijn project in Sorubouly. Bedankt D.

Daarnaast zijn er nog een aantal particulieren die ook weer trouw gesponsord hebben.

Ik wil hen allemaal heel hartelijk bedanken voor hun steun.

Het sponsorgeld staat momenteel op 1790,00 euro. Dit is niet erg veel, maar de ervaring leert mij dat het er de laatste weken vaak nog een aanzienlijk bedrag bij komt.

Laten we hopen dat dit ook dit jaar weer geldt.

Mijn jongste tante wordt 7 januari 60 jaar en als cadeautip heeft zij een envelop, iedereen weet wat dit betekent: geld.

Bij de uitnodiging is een schrijven gevoegd over mijn project en de verjaardagscentjes gaan naar, je raadt het al: Sorubouly. Is dit geen geweldige geste!!!

Nog maar 6 weken en ik ben er al. Het begint al te kriebelen. Dit jaar mag ik 46 kg aan bagage meenemen, dus alle kinderkleding, bungles en kleine knuffels neem ik mee. Voor mezelf heb ik maar zo´n 6 kg nodig.

Bedankt Sabine, Alexandra, Nienke en Kim voor de kinderkleding.

Afdeling mondzorg, hulpmiddelen en paramedisch wil ik bedanken voor alle knuffels en natuurlijk ook Super de Boer en Sabine voor 300 bungles en 1000 ballonnen. Nu hebben alle kinderen in Sorubouly een klein knuffeltje, iets wat ze nog nooit gehad hebben. Ze kennen daar helemaal geen knuffels of speelgoed.

Dit was het weer voor deze keer. Iedereen bedankt en mocht je nog wat willen en kunnen sponsoren heeeeeeeeeeeeeeeeel graag!!!

Bankrekeningnummer 18.19.49.318 t.n.v. C.H.M. Schlager o.v.v. project Sorubouly

Mijn vertrek staat vast

Ik heb op mijn werk het groene licht gekregen en heb besloten om op 10 januari 2011 wederom naar Sorubouly te vertrekken.  Dit is voor het eerst dat ik in januari vertrek. Ik heb hier bewust voor gekozen, omdat het afgelopen jaar in februari zo heet was dat ik er letterlijk en figuurlijk ziek van ben geworden. In januari schijnt de temperatuur iets aangenamer te zijn. In ieder geval niet boven de 35 graden.

Zoals jullie weten is daar geen elektriciteit, dus geen airco of ventilator of een koelkast waar je lekker iets kouds uit kunt pakken. Ik heb me dus weer voorbereid om water van 35 graden te drinken. Niet erg lekker maar beter voor je maag. Gelukkig heb ik wel water uit de put om me lekker koud te wassen.

Ik heb 2 weken geleden een brief van Oumarou Zonou gekregen met daarin de mededeling dat er bij de school 2 latrines zijn gebouwd voor de kinderen. De vloer is van beton en de muren van leem. Natuurlijk kun je niet lekker op het toilet gaan zitten en doorspoelen, maar je hoeft in ieder geval geen kuiltjes in de grond meer te graven. De uitwerpselen worden gedroogd en voor mest gebruikt.

Ook zaten er bij de brief enkele foto´s van het maïsveld. Omdat de maïs altijd al is geoogst als ik aankom, kan ik hier nooit foto´s van maken. Mijn contact in Ouagadougou is echter zo vriendelijk geweest om een paar foto´s te maken en deze aan Oumarou te geven. Ook is er een foto van de molen bij die we afgelopen februari gekocht hebben.



In januari 2011 gaan we dit maïsveld uitbreiden, zodat we volop gebruik van de molen kunnen maken. Ook zijn de kinderen al weer bezig om een nieuw stuk grond bouwklaar te maken. Zodat wanneer ik aankom we met bemesten en beplanten kunnen gaan beginnen.

Voor 2011 zijn mijn plannen: 

1.       het maïsveld uitbreiden  (zaad, mest)

2.       groentetuin uitbreiden (planten, mest, gereedschap, hekwerk)

3.       een pers kopen voor maïs kiemolie  en om zeep te maken

4.       eventueel de school in Kinacongo renoveren

                                                                                             

Ik hoop dat jullie mij weer financieel willen steunen, zonder jullie hulp kan ik dit echt niet.

Als je iets kunt, maar belangrijker nog, wilt missen maak dan een bedrag over op mijn

bankrekeningnummer: 18 19 49 318 t.n.v. C.H.M. Schlager o.v.v. project Sorubouly

Kinderen voor Kinderen

Het Kom-festival in Rosmalen

Enkele weken geleden belde Martine van kinderdagverblijf ´Zoete lieve Gerritje´ uit Rosmalen mij op met de mededeling dat ze 140 potten jam had gemaakt om te kunnen verkopen op het Kom-festival. Deze potten jam, pruimenjam en aardbeienjam, had ze samen met de kindjes van het Kinderdagverblijf gemaakt en de opbrengst zou naar de kindjes in Sorubouly gaan. Ze vroeg me of ik nog wat documentatie had en of ik misschien ook nog iets kon bijdragen. De jam was al gemaakt dus het enige wat ik kon doen was aanbieden om samen met haar en haar vriendinnen de kraam te bemannen en uitleg te geven aan voorbijgangers over mijn project in Burkina Faso.

Zondagochtend 12 september, op mijn verjaardag, toog ik dus naar Rosmalen om Martine bij te staan en waar nodig mijn verhaal te vertellen. Het zat die dag echter niet mee. De regen viel met bakken naar beneden en we hebben die dag nauwelijks 20 potten jam verkocht. Vrijwel niemand van de voorbijgangers lustte jam of had al zoveel in voorraad dat er echt niets meer bij kon. Dit alles is echter niet erg zolang je er de humor maar van in ziet. Voor Martine was het echter wel vervelend want zij moest al die potten jam weer mee naar huis nemen.

Inmiddels heb ik van Martine vernomen dat alle potten jam verkocht zijn, ik weet werkelijk niet hoe ze dit voor elkaar heeft gekregen, en dat de opbrengst 325 euro bedraagt. Dit is een heel mooi bedrag en ik ben Martine dan ook heel erg dankbaar. Niet alleen voor het geld, maar ook voor haar grote inzet en creativiteit.

Ook wil ik graag Christian Stundebeek bedanken, de eigenaar van een ´Groenten en Fruithandel` in Rosmalen. Hij heeft Martine al het fruit voor inkoopsprijs verkocht en ook nog een hele lading pruimen cadeau gegeven voor de pruimenjam. En natuurlijk ook de kindertjes van kinderdagverblijf ´Zoete Lieve Gerritje` die zo ijverig de pitten uit de pruimen verwijderd hebben.

Kortom het was een groot succes en iedereen nogmaals heel hartelijk bedankt!

Verslag februari 2010

Het was weer een hele onderneming. Maandagochtend om 09.00 vertrokken en daar de TGV genomen naar Parijs.


In Parijs in het vliegtuig gestapt op weg naar Burkina Faso. Uiteindelijk was ik daar om 21.30 uur plaatselijke tijd.

Toen 2 uur op mijn koffer moeten wachten, omdat de bagageband kapot was. Dus kwamen de Burkinezen telkens met 2 koffers aandragen.

Uiteindelijk was ik om 00.30 in mijn hotel. Ik zou meteen naar mijn ouders bellen wanneer ik aangekomen was, bleek het netwerk plat te liggen. Uiteindelijk iemand kunnen vinden wiens mobiel het nog wel deed en snel naar huis gebeld, omdat ik wist dat mijn moeder anders dodelijk ongerust zou zijn.



Na een redelijke nachtrust de volgende dag met Oumarou en Maton op pad, die waren speciaal voor mij naar de hoofdstad gekomen, om van alles te regelen. Het zonnepaneel had ik al vanuit Nederland besteld, maar het duurde toch nog 3 weken voor het geïnstalleerd kon worden. Ik heb dat dus niet meer meegemaakt. Schoolspullen gekocht en 85 gebruikte schoolbankjes gekocht op de zwarte markt. Rijst en vijgen voor het dorp gekocht en een goede lamp, omdat ik graag na 18.00 uur ook nog wat licht heb om wat te lezen en te schrijven. Ook alle zaden, planten kunstmest en hekwerk besteld en het transport geregeld. Deze zaken heb ik nodig om de groetentuin uit te breiden. Omdat er inmiddels 117 leerlingen op school zitten in plaats van 34 hebben we natuurlijk veel meer groeten nodig om deze leerlingen iedere dag een warme gezonde maaaltijd te bezorgen. Volgend jaar ga ik wederom de groetetuin uitbreiden.

De volgende dag met de bus naar Boromo, dat is een hele onderneming, de bus is helemaal volgepropt en ook de nodige dieren ontbreken niet. In Boromo heb ik het hekwerk besteld voor de uitbreiding van de groetetuin en iemand geregeld voor het maken van een extra waterput. Ook heb ik daar wat PVC-pijp gekocht om vast een begin te maken met een soort irrigatiesysteem.

 
 
 
 
 
 
Wij zijn even oud.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Aan het eind van de dag naar Siby met de brommer en een ezelskar om alle spullen mee te nemen naar het dorp. In Siby,het laatste dorp aan de zandweg voordat we naar Sorobouly gaan, nog even wat gedronken, drinkwater ingeslagen en mijn contact opgezocht Maurice. Daarna naar mijn dorp, waar iedereen al stond te wachten. We hebben gelijk een feestje gebouwd, wat inhoudt dat er iemand met een trommel komt en de vrouwen gaan dansen. Het weerzien was overweldigend en heeft me diep ontroerd. Zowel bij mij als de bevolking stonden de tranen in de ogen. Jammer dat ik ze niet kan verstaan, omdat ze Winye spreken. Voor de allerbelangrijkste zaken heb ik natuurlijk Oumarou, de onderwijzer, en Maton, zijn vrouw tot mijn beschikking. Ik kan met recht zeggen dat mijn Frans steeds beter wordt ook al ben ik docente Spaans.
 
Al met al hebben we veel kunnen doen. In de eerste week is ook de fundering gelegd voor een gebouw voor de molen en de molen is besteld. Volgend jaar gaan we er een pers bijkopen, zodat we van de noten boter en zeep kunnen maken.

Ook heb ik een ander dorp bezocht, het dorp waar Maton geboren is. Hier stort de school bijna in elkaar. Mijn bedoeling is om volgend jaar de school te renoveren, kosten 1900 euro. Tevens zoek ik 12 mensen of groepjes mensen die ieder jaar 195 euro willen sponsoren, met dit geld kunnen zij 12 weeskinderen naar school laten gaan, voeden en ter plaatse onderdak verlenen.

In Oulo waren ze ontzettend blij met het zonnepaneel. Het is toch ook bijna onmogelijk om zonder electriciteit een E.H.B.O. postje te runnen. Ik heb nu zelf mogen mee maken dat ze een geschikte ader van mij zochten bij het licht van een zaklamp. Enfin ik hoef niet te vertellen hoe lang dat geduurd heeft, in Nederland kunnen ze mijn aders al niet bij daglicht vinden.

De tweede week wil ik zo snel mogelijk uit mijn geheugen bannen. In die week ben ik erg ziek geweest en dat is geen pretje in de rimboe. Gelukkig ben ik weer heelhuids thuis gekomen en na een aantal antibioticakuren weer helemaal de oude.

Ik heb dit jaar 4 hanen gekregen, dat is het grootste geschenk dat iemand je daar kan geven, omdat ze maar weinig pluimvee hebben en bijna nooit geen vlees eten.


Nog een idee voor volgend jaar een kippenren bouwen met 50 kippen, dan kunnen ze in korte tijd de pluimveestapel uitbreiden en hebben de kinderen eieren om te eten.

Groeten uit de rimboe,

Ilona

Welkom

Deze blog is speciaal opgericht om het project 'Sprankjehoop voor Sorubouly' onder de aandacht te brengen.
Mijn naam is Kim en ik heb deze blog aangemaakt in de hoop zo meer mensen te kunnen bereiken.
De tante van mijn vriend (Ilona Schlager) is de persoon achter dit project en zet zich in voor de bewoners van het kleine dorp Sorubouly in Burkina Faso, één van de armste landen van de wereld.

Het project is momenteel in volle gang en is zeker de moeite waard om je eens in te verdiepen. Ik hoop dat jullie rustig de tijd nemen om te lezen wat het project inhoud en wat er al gerealiseerd is, de foto's gaan bekijken, deze blog gaan volgen en misschien wel een kleine bijdrage doen.

"Natuurlijk zijn er veel organisaties die zich inzetten voor mensen die in armoede leven. Toch bereikt de hulp niet iedereen. In het dorp Sorubouly leeft een kleine etnische stam van ongeveer 800 mensen: de Winye. Zij hebben geen waterputten of bouwland. Zij zijn volledig op zichzelf aangewezen. Helaas zie je dat steeds vaker. Hoe kleiner de etnische groep en hoe meer afgelegen ze liggen, hoe minder hulp ze krijgen van de hulporganisaties.
Deze mensen hebben niets. Geen water, geen eten, geen winkeltje en geen medicijnen. Niets om ze op weg te helpen naar een beter leven. En dat is wat ik voor ze wil doen: ze een kans geven om een bestaan op te bouwen. En die kans verdienen ze."
Ilona Schlager.

Deze blog zal regelmatig geupdate worden met nieuwe informatie.
Ook zal ik het reisverslag van afgelopen februari hier plaatsen.
Binnenkort meer!